Brunira po Antonowsku, czyli jak zardzewić gnata na czarno. : Zrób to sam

Dawno mnie u was nie było ale przynajmniej przynoszę ze sobą taki to opis i trochę fotek.

Oksyda na moim remingtonie od jakiegoś czasu domagała się uwagi. A że jestem fanem rozwiązań tradycyjnych postanowiłem olać gotowanie w gorących solach i zrobić po staremu, brunirą.

Tym z Was którzy mnie pamiętają wiadomo że jestem człowiekiem który nie lubi nabijać kabzy innym jeśli może coś zrobić sam. Mikstury do brunirowania kosztują, trzeba wybrać jakąś konkretną I postępować wedle instrukcji. Po co skoro można samemu, i to prawie za darmo. Przemyślawszy temat zabrałem się za mieszanie mikstury. Słoik, perhydrol, sól kuchenna, kwasek cytrynowy (w proszku) i azotan potasu.

Jak powszechnie wiadomo, brunirowanie polega na pokryciu metalu cienką warswą czerwonej rdzy (Fe2O3) i następnym wygotowaniu tegóż elementu metalowego w wodzie by zamienić rudą w brunetkę (czarny tlenek Fe2O4).

Główną zatem rolą jaką ma spełniać mikstura do brunirowania jest błyskawiczne pokrycie równą, cienką warstwą rdzy potraktowanego nią elementu.
Do dłoika wlałem 100 ml perhydrolu 35%. Rozpuściłem w tym 2 stołowe łyżki soli kuchennej (tyle ile wlazło do nasycenia), 3 łyżeczki herbaciane azotanu potasu i pięć herbacianych kwasku cytrynowego. Prawdopodobnie można by azotan zastąpić innym utleniaczem, na przykład chloranem potasu albo azotanem amonu. Na pewno można zastąpić kwasek cytrynowy octem ale po co rozrzedzać miksturę i zasmradzać miejsce pracy.

Po usunięciu osydy z remingtona za pomocą roztworu kwasku cytrynowego i gąbki szlifierskiej o gradacji 320 przystąpiłem do pracy. Zaznaczam, nie polerowałem bardziej metalu jako że polowałem na finisz matowy. 320 wystarcza, ale jak kto uparty może polerować na high-gloss. Sam bym pewnie jeszcze trochę doszlifował ale akurat "wyszła" mi wełna stalowa.

Najpierw eksperymentalnie pobrunirowałem swój samodziałowy nóż. Gotowałem 4 razy, efekt dość zadowalajacy. Dopiero jak pobrunirowałem już bębenek połapałem się że zapomniałem o dokumentacji foto, toteż dokumentacja jest tylko z brunirowania lufy i ramy.

Po usunięciu oksydy:



minutę po zaaplikowaniu (pędzelkowym) preparatu :


Warstwa rudej po zmyciu piany gorącą wodą :


Gotowanie w filtrowanej wodzie :


Proces rdzewienia, gotowania i szlifowania na mokro szorstką częścią gąbki do naczyń był powtarzany 6 razy. Po ostatnim szlifowaniu wszystko zostało osuszone i natarte olejem.

Fotki gotowego dzieła :

Może być

EDIT: Żartowałem , zajefajnie Ci wyszło

Jak się ma trwałość bruniry względem oksydy?

Eksperymentalnie jeszcze nie wiem, mam nadzieję że trochę to potrwa zanim się przekonam.
Jeśli dobrze pamiętam z literatury wynika że jest ona twarlsza.

Bruniry używa się współcześnie głównie na broni wielolufowej (śrutowej, kulowej i kombinowanej) ze względu na niższe temperatury wymagane do jej utworzenia. W procesie gorącego oksydowania zdarza się że puszcza lut łączący szyny na lufach.

Jeśli chodzi o cenę wykonania takiej bruniry w warsztacie rusznikarskim, jest ona znacznie wyższa niż wykonanie "gorącej oksydy". Ogólnie brunira uważana jest w niektórych kręgach za bardziej "Prestiżowe" wykończenie.

Nie tylko lut ale i pozostałości preparatu pozostające w zakamarkach broni z lutowanymi lufami.
Są przyczyną nie stosowania gorącej.
A po za tym witam pana po długiej nie obecności

Antek dzięki za łopatologiczny opis - przyda się z pewnością!

antekcem, gdzie najłatwiej można nabyć azotan potasu ?

jakiii napisał(a):antekcem, gdzie najłatwiej można nabyć azotan potasu ?

Przecież to inaczej saletra potasowa, nawóz.


Sklep ogrodniczy/rolniczy albo allegro.

Liga super wyszlo

Witam witam i dziękuję za słowa uznania

Azotan potasu - tak jak zostało napisane wyżej. W razie potrzeby jest jeszcze sklep strzaly.pl, nie żebym jakoś bardzo ich zachwalał, przesyłki długo idą. Ale mają niezły wybór odczynników i trochę sprzętu dla cięciwiarzy.

A jak ładniejsza połowa reagowała na długą obecność w kuchni?
Fajnie to wygląda ciekawi minie jak w realu i dotyku.

Tez chciałem zapytać o trwałość bruniry w przypadku Twojego rewolweru ale mnie uprzedzono. Wyszło bardzo fajnie, choć mi się podoba Remik w czarnym ja swojego nie będę zmieniał. Mam dubeltówkę w której lufy fabrycznie są pokryte brunirą ma taki fajny czekoladowy kolor .

Gotowanie polecam robić gdzieś poza kuchnią, najlepiej na zewnątrz. Może to tylko błąd w sztuce, ale podczas oksydowania ciecz mi wykipiała, na szczęście nie w kuchni tylko na tarasie.

P.S. Antonio zwrócił mi uwagę że to jest o brunirowaniu, a ja robiłem oksydę. Prawda.
Chodziło mi o zwrócenie uwagi na to że mamy do czynienia z cieczą żrącą i o wysokiej temperaturze podczas gotowania, a o nieszczęście nietrudno.

Jeżeli chodzi o piękną czarną i lśniącą oksydę w domowych warunkach to ja robię tak.1kg sody kaustycznej [koszt 15zł] rozpuszczam w 1.5lwody następnie powoli dodaję około 0.4kg Saletry potasowej [koszt 1zł] saletrę należy dodawać powoli gdyż lekko roztwór kipi,naczynie najlepiej to jakaś wanienka stalowa ,ja zrobiłem sobie z ceownika,przedmiot oksydowany najlepiej jest wypolerować na szlifierce stołowej filcem i pastą następnie odtłuszczamy i gotujemy w roztworze około 1 godzinę ,pamiętamy żeby przy długich przedmiotach była w miarę równo podana temperatura .Wygotowany przedmiot wkładamy do CIEPŁEJ wody i dokładnie myjemy,po wyschnięciu szybko namaszczamy go dokładnie olejem "zwykłym samochodowym" zaręczam że oksyda wychodzi czarna ładna trwała i lśniąca ,nie mniej jednak blask zależy od stopnia wypolerowania przedmiotu.Proszę się nie martwić jak w trudno dostępnych miejscach zostanie troszkę starej okstdy ,należy tylko dobrze odtłuścić i nowa to pokryje .Proszę też pamiętać że różne metale inaczej reagują i czas oksydowania może się wydłużyć ,pamiętam że korpus Haenela 310 wraz z lufą gotowałem 2 godziny,za to lufie od Hawkena 0.5godz, kartusz od HW 100 nie po oksydował się wcale ,podczas gotowania należy dolewać zwykłej wody ponieważ dość szybko paruje
Morze trochę wydawać się to pogmatwane ,ale w rzeczywistości cały proces jest prosty jak włos Mongoła