Wiatrowy Shotgun - wersja dla ubogich : Zrób to sam - Strona 6

Ja mam uraz do wszelkiego rodzaju wynalazków które miotają nabój za pomocą ładunku prochowego. Jeżeli ktoś nie wie jakie moce drzemią w kilku gramach prochu, niech dane mu będzie nigdy się nie dowiedzieć na własnej skórze.
Taki shotgun w wersji domowej, to rurka zaślepiona na końcu, w środek petarda, na końcu mały otworek aby wszedł lont, z przodu wrzucamy tutkę ze śrutem i gotowe. Taki shotgun załadowany patykiem, przebija brzusiec kciuka na prze wylot. Sprawdzone osobiście.

Ja znam - i dlatego nie robię żadnych samopałow palnych - choć taki samopał jednostrzałowy nawet na naboje hukowe jest w wykonaniu nieporównywalnie prostrzy od wykonania czy poważnej adaptacji jakiejkolwek wiatrówki.
Na marginesie naważka kilku gramów - toż to już istna bomba !
To po prostu "prymityw" techniczny - dokładnych opisów w necie multum.
wystarczy wpisać: homemade .22 single shot pistol
Ale nie powiem że wykorzystanie bez żadnych trwałych przeróbek rewolweru hukowego szczególnie typu Rohm RG 76 bo jego lufka jest jednocześnie wyrzytnią rac - nie ma wkręcanego "miotacza" - budzi moje zainteresowani.
Szczególnie po tej inspiracji z innym hukowcem - ale nielegalem, bo obrzynek.
http://www.youtube.com/watch?v=3kilHhYHg1U
Tylko że u nas go nie spotkałem - trza by niemieckie aukcje lub zakup osobisty indywidualny - nawet w Czechach.

Miałem rohma 56 ale komory nabojowe są na shorty, a poza tym są "łamane" i nie w osi lufy. Szukam czegoś co miało by komorę nabojową i przewód lufy w osi, żeby można było wsadzić ślepaka, śrut i jebnąć tym na kilka metrów, coś a,la keseru/zoraki

To polecam tego modela - wprost ideał do dalszych przemyślań.
Teoretycznych zresztą li tylko !



Wkręcana nasadko / lufa w komplecie.
A z keseru, po właściwej regulacji szczeliny bębenka (czytaj max. zwężeniu) spokojnie było około 10 Juljanów.
I to z shorta.

SP napisał(a):To polecam tego modela - wprost ideał do dalszych przemyślań.

To wy uważajcie bo jeszcze myśliwymi (czyt. legalnymi kłusownikami, bo kłusownik to nielegalny myśliwy) zostaniecie

Jak ateista jestem - przebóg - nigdy !
Prędzej już floberty bez papierów legalne u nas będą.

A w sumie co się rozdrabniać jak gdzieś na naszym forum myszy w postaci plagi jakowejś widziałem:
http://www.youtube.com/watch?NR=1&v=wExKbgDuni8

SP napisał(a):Niestety, ale sam port trzeba przerobić śrut ma długość około 6-7 mm, a tutka 20 mm - czyli trzeba rozwiercać na średnicę około 5,8 mm i zakończyć stożkiem wprowadzającym w gwint lufy.
Wtedy strzelanie z zwykłego śrutu odpada - bo za duży i długi luz początkowy.
Czyli zatem nowa lufa - a to z obróbką i tak wyjdzie 200 zł, sama wymiana i tak jest wystarczająco upierdliwa (oringi) co by to przyjemne było.
Prawda z tą odległością - to tylko taki niszczyciel stodołowo piwniczny - więcej zabawy niż skuteczności.

A gdybyś ładował odprzodowo, tzn. wpychał tutki przez lufę od strony wylotu? (tą swoją GW, lub w przyszłości GL jak z GW nie wyjdzie)
Tak samo jak ładowali karabiny czarnoprochowe 200 lat temu, zarówno z lufą GL jak i lufą GW.

Niby by było można, ale musisz przyznać że jednak łamany obrzyn najprostrzy.
Łatwo gniazdo na tutkę zwykłym wiertłem 5,8 - mm zrobić.
Łatwą oną tutkę włożyć.
Przy ponownym ładowaniu widać czy jakowyś fragment papieru nie został.
A w sumie koszt niewielki bo jakieś chodzone QB 15 czy 18 za stówkę się upoluje - szczególnie zimą.
Obróbkę drewna - obcięcie i oszlifowanie z klozet lakieru i olejowanie zrobię sam.
Lufkę tylko na tokarce ciachnę, na miejscu bez wysyłki - i całość gotowa.
Trochę dłubania z nasadki na lufie - co by naciąg w potrzebie przedłużyć.

Z tym ładowaniem "odprzodowym i tak byłby jeszcze jeden problem.
Tutki nawijam - a mam już gotowych 200 - na wiertle 5,4 mm, tak że wraz z papieram
ma około 5,6 mm, chodzi o to co by papier się wrzynał w gwint i go uszczelniał, a jednocześnie się pocioł i osłabił na tyle co by się za lufą z swym ładunkiem pożegnał.
Żeby od przodu tutki przepychać musiałyby być węższe i efekt uszczelniania poszedł by
się j...ć.

syntezator napisał(a):....
A gdybyś ładował odprzodowo, tzn. wpychał tutki przez lufę od strony wylotu? (tą swoją GW, lub w przyszłości GL jak z GW nie wyjdzie)
Tak samo jak ładowali karabiny czarnoprochowe 200 lat temu, zarówno z lufą GL jak i lufą GW.

To jest myśl
Przecierak-śrut-przecierak, będzie dość szybko, szczególnie jeśli zrobisz podajnik (magazynek) rurowy, drugi koniec jako dobijak.
Co do śrutu do prób, weź lut cynowy fi 1-2 i posiekaj nożem kucharskim lub gilotyną do papieru, nożyczkami ...
Pozdro.

Ja jeszcze spokojnie poczekam - zima długa, poprosiłem Kolegów z Forum Strzeleckiego o kilka naważek śrutu z naboi do strzelania do krążków.
W każdym jest ponad 600 śrucin NR.8, czyli 2mm - tak że na próby spokojnie wystarczy.
A potem wycieczka do sklepu w Tresinie (Cz) gdzie widziałem i spokojnie go sobie z 3kg kupię.
Flobertki też sobie obejrzę - a co.

Post pod postem ale będzie chociaż na wierzchu.

Uprzejmie donoszę że dokonałem stosownej próby strzelająć śrucinami z omojego króciaka QB-78.

Jego energia to na razie około 12 Julków.
Jako ładunek wykorzystałem dopasowanej średnicy tutkę papierowa którą napełniłem trzema pociętymi na kawałeczki śrucinami 4,5 mm.
Tak że łączna waga wynosiła około 1.35 g, sporo jak na kaliber .22 .
Odległość - w mieszkaniu 4,5 mb.
Przebijalność - płyta pilśniowa twarda 3,2 mm, w dwóch wypadkach tutka nie uwolniła ładunku i zgrzybkowała na celu wywalając pojedyńcze dziury na wylot 15 mm średnicy.
W trzecim wypadku tutka się rozleciała uwalniając sruciny i one również dokonały każda zosobna (?) przebicia płyty, rozrzut nieregularny średnicy około 10 cm.
Pytajnik bo nie liczyłem ile siekańców włożyłem.
Nieregularny bo to nie były kulki a rodzaj krajanki dokonanej nożykiem tapicerskim.

Wnioski z doświadczenia:

Gwintowana lufa na małe odległości nie stanowi przeszkody
Zamiast tutek zastosować gilzy metalowe lub z tworzywa które po strzale pozostają w gnieździe lufy, a śruciny z przodu i z tyłu gilzy uszczelnić połówką przecieraka lub po taniości krążkami z filcu technicznego.

Koncepcja zatem okazała się wszechmiar trafiona, i osobiście w skórze małego gryzonia p.t mysz bym być nie chciał.

Tylko co do gilz jestem tam gdzie byłem na początku

Cienki papieros ma około 5,5 mm. Gilzy do zwykłych można kupić ale do cienkich chyba nie

Tutaj jeszcze mała poprawka - dopiero dzisiaj dojrzałem, po widoku.
Ta niby płyta pilśniowa okazała się prasowaną, litą, lakierowaną jeszcze NRD-owską tekturą, ale grubość się zgadza.
Teraz wiem że to musi być tak:

1. łuska np. 6,35x15,5 o zewnętrznej 7,02 wewnętrznej 6,38 długość 15,5 mm
(łuska .22LR nie pasi - bo za mała pojemność - chyba co by do kalibru 4,5 shotguna działać).

2. Wywiercona wiertłem 3,5 mm spłonka.

3. Krążek filcu technicznego 3 mm gruby

4. 25 śrucin 2 mm

5. Krążek filcu technicznego 3 mm gruby

6. Końcówka lufy 5,5 mm rozwiercona na długość 15 mm na średnicę 7,1 mm

7. stożek przejściowy dla śrucin o max. długości 4,5 mm ( dlatego żeby w żaden sposób ostry nabój 6,35 x 15,5 o długości całkowitej normowej 22,8 mm tam się nie dało włożyc i zamknąć lufę)
Wtedy nasze gniazdo nie jest komorą nabojową - no bo i nigdy ją nie miało być.
Robimu wiatrówkową "szczelbę" a nie broń palną ( To dla Pana aspiranta jak by czytał - awansu nie będzie, nie ma się co trudzić - UoBiA znam i ją do przesady przestrzegam)

A tutaj proszę koleżeństwa historyczne już potwierdzenie że drogę (śrutową) obrałem dobrą.
Jeżeli spłonka z naboju floberta jest w stanie śrucinami razić - a daje plujce mniej niż 7,5 J ,
to tym bardziej wiater da radę przy 12 Julkach.
Poniżej ten historyczny patron.



Tutka trochę sfatygowana, ale około lub nawet ponad 100 lat ma prawo swoje zrobić.